da hawaye. “Don me ba ku faɗa min ba tun da dadewa?”

Baba Ghalli ya ce:
“Domin kana bukatar girma kafin gaskiya ta girgiza zuciyarka.”

Yahzara ta shigo, tana ɗauke da littafi mai zafi. “An fara jin motsi daga **Ramin Bokan
Zazzabi**. *Tirkan*, boka na biyu daga cikin huɗun Zulmaaru, yana ƙoƙarin shigowa.”

***

A wani lokaci kuma, a cikin mafarki, **Nadrah** ta ga kanta cikin daji mai baƙin iska. A can,
wata murya ta ce da ita:

*"Ki je sansani. Ki tafi da Addani. Kai kadai za ki iya ceton sa."*

Tana tashi da huci. Ta juya ta gudu daga gidan, ba tare da sanin cewa an bi ta ba — *wani
inuwa ne yana bin sawunta…*

***

A can duniyar Zulmaaru, **Tirkan** – boka mai iya canza kamanni da zafin jiki – yana shiryawa.
Fuskarsa ba ta da tsari ɗaya — tana canzawa daga na mace, zuwa namiji, zuwa na dabba.

“Yaron nan ya ci Kaafid. Amma ni – ni ba a san ni. Ina zuwa ne cikin ruwan dumi, ina fita cikin
ƙona.”

***

Washegari a sansani, Yahzara ta kalli Shureim.
"Yau za ka koya sarrafa Addani a karon farko. Amma wannan yana nufin za ka buɗe ƙirjinka ga
haske – da duhu."

Shureim ya ce:
“Na shirya. Zan karɓi kowane ƙunci idan zai kare wanda nake so.”

***

A can gefe, Nadrah ta iso kusa da sansani, amma ta faɗi – kamar mafarki ya karɓe
numfashinta. Sai Tirkan ya bayyana daga inuwa.

“Ina Addani, yarinya?” ya ce da murmushin sihiri.

***

Baba Ghalli da Yahzara suka ji hargowa. Sai Addani ya fara walƙiya ba tare da wani ya taɓa shi
ba.

Shureim ya ce:
“Nadrah… tana cikin haɗari.”

Sai ya ɗau Addani, ya fice da gudu, yana jin kamar wani abu yana ƙiran sunan sa daga bayan
duhu.

***

Tirkan ya kalli Nadrah cikin tsoro.
“Ki ce masa ya kawo Addani, ko kuma…”

Amma kafin ya ƙarasa, sai Addani ya fitar da harshe mai zafi daga nesa, ya buge Tirkan da
murya kamar *sallamar sama.*

Shureim ya bayyana, hannunsa yana walƙiya. Ya ce:
> “Boka na biyu ya iso. To gashi *ƙarshen sa* ya zo.”






BABI NA 7 – Yaƙi Ba’a Yi da Hannu Ɗaya

Tirkan ya tsaya daga nesa yana kallon Shureim da Addani a hannunsa. Jikinsa yana murɗewa
kamar daddawa da aka zuba a cikin ruwan zafi. Idonsa guda biyu sun koma bakake kamar
baƙin rana.

“Don kai ɗan ƙarami ka fitar da Kaafid ba yana nufin ka iya da ni ba,” inji Tirkan, yana tafiya a
ƙasa ba tare da ƙura ba.

Shureim ya sa Addani a gaban sa, yana jin zafin ikon sa na tashi cikin zuciyarsa. Wani murya
daga cikin Addani ta ce da shi:

> *“Ka tuna: ba makami ke cin yaƙi ba — zuciya ce. Amma idan zuciya ta faɗi, makami yana
komawa duhu.”*

Shureim ya dafa ƙasa da gwiwoyinsa, ya furta:

> “Ya Allah! Ka bani ikon kare waɗanda suke amana a hannuna.”

Sai Tirkan ya ɗaga hannu ya fitar da harshen wuta. Amma kafin ya iso, Addani ya buɗe wani
madubi a iska — kamar garkuwa. Wutar ta ƙone, ta ɓace kamar hayaƙi.

“Hmm… wannan sabon makamin fa yana da jaraba,” inji Tirkan.

Sai ya ɓace! Cikin ƙiftawar ido, ya bayyana a bayan Shureim, yana ƙoƙarin saka masa hannun
zafi a wuya. Amma Shureim ya juyo da karfi, ya saki *Addani* kamar kugi — ya buge Tirkan da
hasken da ba’a iya kallo da ido.

Tirkan ya fado gefe, yana wani irin ihu kamar karnuka goma. Jikinsa ya fara warwatsewa da
ƙura. Amma kafin ya gama, sai ya ce:

> “Zulmaaru zai dawo da ni… kai fa kuwa?”

Ya ɓace cikin baƙin ƙura.

***

Nadrah ta zo kusa da Shureim.
“Ka tsira… Amma ina jin wannan ba shine karshen su ba.”

Shureim ya ce da gajiyar murya:
“Wannan yaƙi ba sauƙi. Amma sai mun gama. Sai mun ci.”

***

A cikin sansani, Yahzara ta rufe wani littafi.
“Duka biyu daga cikin bokaye huɗu sun faɗi. Amma sai dai akwai wanda ya fi kowa haɗari –
**Zakaroon**, wanda ba jini yake ba, ba kuma iska ba.”

Baba Ghalli ya ce:

> “Zakaroon ba a iya shafe shi da makami. Sai da ilimin da aka manta da shi shekaru dari biyu
da suka wuce. Idan muka yi saurin fuskantar sa, to… hatimin duniya zai tsage.”

***

A cikin duniyar duhu, Zulmaaru yana zaune, yana sanye da rawani mai zubi na jini. A gabansa,
Tirkan yana fama da rama da zafi.

“Ka ci karo da Addani, haka?”

Tirkan ya sunkuyar da kai.

Zulmaaru ya ce da tsananin fushi:
> “Lokaci ya ƙure. *Zakaroon* ya kamata ya farka yanzu.”

Sai ya ɗauki ƙashi guda daga cikin kwalayen da ke a cikin akwatinsa, ya furta sunan da ba a
fadi sai da kururuwa:

> **“Zakaroon Al-Layl”**

Kasa ta girgiza. Sama ya yi shiru. Wani ruwa ya fara hura iska da kukan kifi da kurege.

Zakaroon… yana tashi daga barci.

***

A wannan dare, Yahzara ta kira Shureim gefe.

“Lokaci ya yi da za ka shiga *Karantar Asali* — dakin da aka ɓoye ilimin da ba a koyar da kowa
ba. Idan ka shiga, ba za ka fita da sauƙi ba. Amma idan ka fita… duniya ba za ta yi kama da
wadda ka sani ba.”

Shureim ya juyo da Addani a hannu.
Ya ce:
> “Na shiga. Kuma zan fita. Saboda *Zaman Ƙarshe* ba wasa bane.”




BABI NA 8 – Karantar Asali

Gaban Shureim akwai ƙofa mai sassaƙa da rubuce-rubucen da ba ya iya karantawa. A gefenta,
akwai harsunan duniya 33, amma babu wanda ke da ma’anar wannan. Yahzara ta furta:

> “Karantar Asali, wuri ne da ‘yan adam kaɗan suka taka. A can ake koyon ‘ilimi mara magana’
— ilimin da ke shiga zuci